“A comida era moi ruiña e sobrevivíamos gracias á aportación dos familiares, os presos comúns tiñan unha situción moi calamitosa, sempre lles axudabamos”
Xosé María Loureiro Fernández, preso no 1972
“A comida era moi ruiña e sobrevivíamos gracias á aportación dos familiares, os presos comúns tiñan unha situción moi calamitosa, sempre lles axudabamos”
Xosé María Loureiro Fernández, preso no 1972
“ A pesar do ambiente de camaradería que había na cadea entre os presos políticos, había quen o pasaba mal e caía en proceso depresivo. Cando había visitas, todo o mundo pretendía estar alegre pero ó final acabas jodido e ademáis non todo recibían o memo apoio das familias, era una situción moi complicada”
Xosé María Loureiro Fernández, preso no 1972
“A mengua económica era outro dos factores que agravaban a situación das familias. Palíabase en parte coa solidaridade obreira, pois en Bazán realizábanse colecta para todos os despedidos que se canalizaban a través dos curas obreiros. Tamén foi moi importante a solidariedad internacional: recibían paquetes de roupa do leste de Europa, de Alemania e de Francia”
Xosé María Loureiro Fernández, preso no 1972
“Daquela (ano 72) había dúas maneiras de levarte ó cárcere ou te detiñan cunha acusación ou te impoñían unha cuantiosa multa gubernativa da DGS, o meu caso”
Xosé María Loureiro Fernández, preso no 1972
“Haber participado destacadamente en las reuniones y concentraciones que dieron lugar a la situación conflictiva de Bazán e desempeñar la jefatura de uno de los comandos que alteraban el orden y de participar en pintadas con letreros subversivos, resisitiendose a los fucionarios de policía que lo detuvieron en 1970, fecha en que fue puesto a disposición judicial (..) adquiriendo una señalada personalidad de agitador, todo lo que revela una personalidad manifiesta contra el orden público y una sensible amenaza para la pacífica convivencia”
Condea de multa e cárcere a Xosé María Loureiro Fernández, preso no 1972 con 19 anos
“Estiven dous meses en prisión , estba tamén Ignacio Toxo e Alfonso Tellado, tamén dos mayores o vello Rabina de Mugardos, anarquista de toda a vida, o vello Pillado e o meu pai, Loureiro, co que compartín presidio e que me protexía”
Xosé María Loureiro Fernández, preso no 1972
Debe estar conectado para enviar un comentario.