Rafael Pillado Lista: a loita permanente

Rafael Pillado Lista, nacido no 1942 en San Cibrao, Cervo.
Na súa persoa vense representados milleiros de homes e mulleres que coma el, sufriron xa de nenos as consecuencias dun réxime fascista e cruel.

A ausencia constante do pai, preso no cárcere franquista acusado de apoiar á guerrilla, a nai tentando gañar algún diñeiro para asegurar a súa alimentación, a miseria da xente nos duros anos de posguerra, van marcar a Rafael para o resto da súa vida.


Con 15 anos comeza a traballar na empresa de construcción naval Bazán, en Ferrol; empresa onde traballa ata a xubilación e onde se vai converter nun líder sindical comprometido e loitador, negociador dos distintos convenios laboráis, o que acarréaralle moitos problemas, tanto na empresa, como coa policía, que o detén en moitas ocasións.


Membro das Xuventudes Comunistas, con 22 anos viaxa á República Democrática de Alemania para asistir a un curso político, do que ven reforzado política e organizativamente e cun coñecemento máis real da militancia no partido. Non será a única viaxe ao estranxeiro para asistir a reunións do partido comunista.


Participa no Congreso Constituinte do PCG e na fundación de Comisións Obreiras. Partícipe da toma de conciencia da forza do colectivo obreiro, alenta á folga a traballadores fartos coma el, de salarios miserables, xornadas demoledoras, ausencia de seguridade laboral e de dereitos básicos en xeral; empresas como Peninsular Maderera, Pysbe, Megasa,… Teñen en Rafael un apoio incondicional.


A década dos 60 son, pois, anos de mobilizacións, protestas, negociacións, viaxes , despidos, edicións clandestinas de periódicos e documentos…. Anos de moito esforzo.


Testemuña de primeira liña do fatídico 10 de marzo de 1972, onde deixaron a vida Daniel Niebla e Amador Rey por disparos da policía; foi detido e enviado o cárcere de A Coruña, onde comparte espazo con compañeiros como Vicente Alvarez Areces, Rafael Bárez, Xosé Torregrosa, Manuel Amor, Xosé María Riobó, Xulio Aneiros, Xosé Cabado Martínez, Anxel Porto Feal, Anxo Cortizas, Paco Rodríguez, Pedro Bonome e Bernardo Bastida, entre outros.


O xogo, a aprendizaxe de diferentes disciplinas, a lectura, a conversa cós compañeiros, mesmo o estudo de Graduado Social, enchen o tempo de cadea na Coruña. Corre o ano 1972.

Seguir lendo

O que se aprendeu no cárcere!

PELOTA.jpg    LIBRO.jpg

“A xente organizaba sesións de lecturas comentada, charlas, debates e moreas de actividades deportivas no patio do penal coruñés;  xogaban ó fútbol, ó balonman e á pelota vasca. Tamén preparabamos lecturas comentadas, eu preparei unha con Suso Díaz sobre  Engels”

“Daquela  éramos practicamente todos do PC e do entorno de Comisiones obreras. Tamén había dúas persoas da UPG, un deles Paco Rodríguez que era un dos máis activos nos seminarios que se organizaban. O certo é que aprendes a valorar ás persoas e  adquires coñecementos que doutra maneiras non adquirirías. Xente coma nós que estabamos condeados a traballar no asteleiro de por vida”

Ignacio Fernández Toxo, preso na Coruña no ano 1971

 

de: BLANCO CARBALLO, Antonio e BUSTABAD HERMIDA, Lorena: Biografías obreiras de Ferrol (vol I). Fundación 10 de Marzo, Compostela,  2011.

Xesús Díaz, o sindicalista preso.

Suso 1Solidariedade e compromiso

Xesús Díaz nacido no 1944 en Ferrol é un sindicalista histórico, foi un dos moitos que cumpliu cadea no 1972 despois dos sucesos do 10 de marzo en Ferrol.

Entrou a traballar en Astano no ano 1958 á idade de 14 anos como aprendiz no departamento de construcción de buques. No ano 1964 ingresou na oficina de métodos na que se mantivo ata a súa xubilación. Está casado e ten tres fillos.

Foi detido por primeira vez en 1970 cando tiña 26 anos. Foi acusado polo TOP (Tribunal de Orde Público) de pertencer ao sindicato CCOO. A amnistía para librar do cárcere aos implicados no escándalo de MATESA (un fraude que acendeu a miles de millóns de pesetas) favoreceu a todos os acusados de CCOO. As peticións de prisión foran de dous meses e os xuízos foron sobreseídos.

FERROL

De novo foi apresado no ano 1972 a consecuencia dos sucesos do 10 de marzo na Bazán de Ferrol, onde a policía matou a dous traballadores -Amador e Daniel- e feriu a máis de cincuenta. Os obreiros pedían melloras nas condicións de traballo. Os traballadores de Bazán ían cara Astano a pedir solidariedade. Despois dos feitos, a represión foi moi grande sendo detidos decenas de traballadores e cidadáns.

Seguir lendo

Compañeiros no cárcere

Prision-patria-potestad.jpg

Na comisaría de Ferrol viu a Rafael Pillado tras o s barrotes “Deranlles unhas hostias e decíame: non teñas medo, tranquilo”. Despois detiveron a Miguel Rey e a Soto que “chegou coa cara ensangrentada”. Foi levado á prisión de Coruña xunto con Ramiro Romero e o párroco de San Pablo Antonio, Martínez Aneiros. No penal da Coruña coincidíu con Paco Rodríguez, e con numerosos compañeiros do PC, como Álvarez Areces, Rafael Pillado, Julio Aneiros, Paco Balón, Paco Filgueiras, Anxo Guerreiro, Angel Porto e Pepolo. Tamén se encontrou con Ramiro Tenreiro que xa torturaran cando a folga de Megasa, e chegou maltrecho ó cárcere. Recorda que Fernando Miramontes “chegou feito un cristo, cos ollos morados e inflamados pola violencia das malleiras e torturas que lle infrinxiron na comisaría de Ferrol: “Eu quedei desencaixado cando o vin llegar, e nunca se queixou. Sempre o admiré por eso”. Tamén maltraran a José María Cabado, “zurraranlle ben!”.

Jose Manuel Díaz Montero, sindicalista de CCOO, preso na Coruña en 1972

de: BLANCO CARBALLO, Antonio : Biografías obreiras de Ferrol (vol II). Fundación 10 de Marzo, Compostela, 2012..