Xan María Castro, activo sindicalista, pasou seis meses no cárcere da Coruña.
«Fixemos unha folga de fame e metéronos en celas de castigo. Estaban nos sotos, cunha humidade terrible e unha manta nada máis. E volvemos poñernos en folga. Eu non morrín porque o compañeiro da cela do lado, Rafael Pillado —outro coñecido sindicalista— avisou aos gardas, que me sacaron en mínimos de tensión. O caso saíu na prensa, tivo repercusión internacional, e deixaron de usar aquelas celas inhumanas»
O sindicalista Rafael Pillado conta como van marchado os compañeiros do penal da Coruña
“A pingueria de saidas tampouco e notou nos primeros momentos, porque ainda seguín entradno novos detidos políticos. Con todo, pronto fúmos facéndonos á idea de que chegaría a ocasión en que seriamos moiu poucos. Quizáis, cando máis o sentín foi ó despedirse Rafael Bárez. Os últimos anos, vividos intensamente á fronte da organización de Partido en Ferrol, uníronno fonda e afectivemente. O día que abandonou a prisión da Coruña, chorei de forma moi intensa. Nunca me ocurreu tal cousa, nin me volveu pasar. Pero ante a súa marcha , toda a emotividade, acumulada ó longo daqueles meses, desatouse de súpeto, cun choro no que mestura a alegría polos que se van coa tristeza de non poder estar aso eu lado, compartindo as loitas que estaban a agardando alá fora”
Rafael Pillado: Latexos de Vida e de Conciencia. Ed. Fuxo Buxan, Ferrol, 2012
“No patio, baixo a enfermería, primerio cedéusenos un local provisto de servicios de baño e unha sala de mesas para comer. Coa chegada de novos presos, foise ampliando a sús utilización , até ter toda a planta adedicada a sala de lectura e xogos, despensa,cociña e comedor. Do mesmo xeito as celas nas que empezamos estando dun en un, acabamos de tres en tres. O obxectivo da prisión era claro. Ofrecernos certas “comodidades” para que nos mantiveramos entretidos e non transladásemos ao resto da prisión un clima reivindicativo que podería estenderse como a pólvora. Entre reixas , existe sempre unha soterrada sensación de inminente estalido de conflictos”
Rafael Pillado: Latexos de Vida e de Conciencia. Ed. Fuxo Buxan, Ferrol, 2012
Actividade titulada :”A vida no penal nos anos 70” realizada pola ARMH e Memoria do cárcere no salón de graos da Facultade de Dereito da UDC
Coa participación dos expresos políticos Sari Alabau Albors, José Loureiro Fernández, Rafael Pillado Lista, Gelines Rivera Torres e Fina Varela Fontán celebrado o 20 de xaneiro de 2018
Os movementos sociais e o movemento obreiro da época tiñan un significado fundamental contra o franquismo. Como consecuencia destas mobilizacións, houbo numerosos xuízos militares e condenas ao TOP con penas de prisión. Decenas de persoas foron detidas no cárcere da Coruña. Entre eles os membros da mesa redonda onde explicaron o que significaba estar comprometido coa mellora das condicións de traballo, sufrindo os abusos do réxime franquista e o seu paso pola prisión coruñesa.
No seu libro de memorias Manuel Pillado conta o tempo pasado en prisión no ano 1972. Alí estiveron tamén con él os seus dous fillos Rafael e Raúl tamén sindicalistas. Compara a situación do cárcere no 72 coa que vivira na posguerra: a comida, a organización, describe as súas conversas cun funcionario co que xa coincidira en outras prisións e a solidaridade entre os presidiarios…
Memoria do cárcere A Coruña 
Debe estar conectado para enviar un comentario.