Conta Camilo de Dios  as axudas dos compañeiros cando vai ó cárcere no ano 1948

Os compañeiros axudárome moito, moveronse para  mandarme un  traxe pra que fora ó carcere,  pidíron permiso, y era de un tal Robles, de Ferrol, dos hermanos Robles que me mandaron o traxe  e os zapatos eran de un tal Pensado, médico de Santiago.

Xa fixera dazaoito anos  cando cheguei a Coruña si, cuando caín inda era minor de edad, inda tiña dazasete. Na miña celda  xa me meten outro condenado a morte tamén, un tal Jalisco, mexicano, que matara na Coruña a sogra, a muller e a unha cuñada.

Entrevista feita no ano 1999 por Victor Santiadrián