Enrique Pérez Martínez, 19 anos, poeta, cego. Escribe este poema mentras estaba preso no cárcere da Coruña esperando a pena de morte que foi conmutada pola de cadea perpetua. (Texto descuberto polo investigador Luís Lamela)

Coruña-Cárcel. Verano de 1939
“Fantasía”
¿Por qué me has dejado solo?
Hoy mi norte miserable
es una lucha que se cansa
y tú, madre, ¡no lo sabes!
¡Pobre mi pálida frente
que gime, que se deshace
bajo una muerte de plomo!
Y tú, madre, ¡no lo sabes!
Saltos helados de fuego,
heridas inagotables…
¡Todo lo estrecho, lo amargo,
lucha en mi desierto valle!
Ayer, los niños cantaban
vuelos de fino romance.
¡Yo no podía cantar…!
¡Ay! mis antiguos pesares
que se ocultan en mi noche;
y tú, madre, ¡no lo sabes!
Si yo pudiera buscar
los altos acariciaras
de la cuna de tus besos
de tus besos que se abren…
¡Oh! cuántos versos bonitos!
¡Cuánta música suave!
¡Toda mi alma de niño
sería para cantarte!
Yo soñaría en tu cara
las melodías de un ángel,
nuevas lunas en lo alto
santa luz en tus afanes.
Y entonces… ¡cuánta belleza
sobre un desierto valle!
¡Tenue reír de las flores
danza gentil en el aire!
Mi amor oculto y despierto
como la paz de la tarde,
sería un hablar eterno;
más armonioso y bragante (sic)
que las caricias del cielo
sobre un arroyo de jaspe
sabría cuentos de niño
para ti, para besarte.
¡Mira!, ¿ves? ¡cuanta hermosura!
¿verdad que me oyes, madre?
Yo te daría… ¿no entiendes?
¡Castillos, altos cantares;
besos de la brisa verde…!
¡Qué frescura tan suave!
Y tú dirás a todos
llena de orgullo brillante
¡mirar a mi niño hermoso;
es él, más fino que el aire!
Toda mi vida enfermiza
sería un sueño arrogante.
Ya no tendría en mi pecho
el grito bajo, punzante
que se clava como el hielo;
y tú, madre ¡no lo sabes!
Vea en esos versos el ansia de una altura que siempre me faltó.
Con íntimo afecto. Enrique.
A inxustiza e a dor, as veces, é capaz de dar tanta beleza… Parabéns polo documento e polo traballo da Memoria do Cárcere.Apertas.Pepe Galán.El 1 abr. 2021 14:07, Memoria do cárcere A Coruña <comment-reply@wordpress.com> escribió:
memoriadocarcerecoruna posted: " Enrique Pérez MartÃnez, 19 anos, poeta, cego. Escribe este poema mentras estaba preso no cárcere da Coruña esperando a pena de morte que foi conmutada pola de cadea perpetua. (Texto descuberto polo investigador LuÃs Lamela)
Coruña-Cárcel. Verano d"
GústameGústame