Un pardal

pardal blanco e negro

Un suceso simple  pode ser unha alegría

“Unha tarde, perto do serán, vin un fato de compañeiros que estaban parados fitando para o tellado do alpendre que había ao longo da parede; achegueime ó grupo e poiden ver de qué se trataba; alí enriba do cuberto había unha parella de pardales que estaba cumprindo co mandato da natureza para que non se extinga a especie. Este feito tíñamolo visto moitras veces sin lle dar importancia; máis aquí para nós tiña un siñificado especial; era como un mensaxe esotérico para as nosas arelas sensuales..”

Xerardo Díaz Fernández, preso no cárcere da Coruña nos anos 1938 e 1939, e autor do libro A crueldade inútil. 1985. Edicións do Castro. Sada.

Deixar unha resposta

Please log in using one of these methods to post your comment:

Logotipo de WordPress.com

Estás a comentar desde a túa conta de WordPress.com. Sair /  Cambiar )

Facebook photo

Estás a comentar desde a túa conta de Facebook. Sair /  Cambiar )

Conectando a %s