Estracto dun poemiña do preso Camilo de Dios, escrito cando no ano 1949 estaba na cella no cárecere da Courña illado e condeado a morte: Claro, non tiña que facer, e bueno, tiña un lápiz, tiña un lápiz e unha libreta e ía facendo e… versos, nin eran versos nin eran nada, era o que se me ocurría a min, das miñas añoranzas como labrador.
Canta, paxariño, canta
o teu cantar xa está libre,
con teu himno á libertade,
fixeches un gran amigo,
e mañán cando aquí voltes,
dareiche migas de trigo,
pra sellar esta amistade
e aprender de ti a ser libre,
xa que os homes non podemos.
Canta, paxariño, canta,
o teu himno a libertade,
cantar quixera contigo.
Camilo de Dios